23 Aralık 2011 Cuma

Son Mektup

(Yaklaşık 1 sene önceydi.. Ve son mektubumdu.. Tesadüfen gördüm dün gece ve 1 senede ne kadar değiştiğimi farkettim.. Sonra aslında ne kadar gereksiz bir mektup olduğunu konuştuk seninle yüzümüzde tebessümle.. Büyüyoruz; kayıplarla, yanlış anlamalarla, geç kalınmış açıklamalarla... )

Merhaba;

Avukatlar insan sarrafı oluyormuş zamanla. Düşünsene o açılan davalarda ne tip insanlarla muhattap oluyorlar. Vekilliğini yaptıkları türlü çeşitli tipler. Suçlusu, haklısı, mağduru, cazgırı.. Bir süre sonra gözüne bakıp çözüyorlar herkesi. Keza bir yıldır ara ara görüştüğüm avukatım bugün beni karşısına alıp ilk defa bu kadar net ve acımasız konuştu. Hala kafamın içinde yankılanan, beynime kazınan ve tüm gün şuursuzca dolanmama neden olan konuşma şu şekildeydi:

Avukat: Nasıl gidiyor hayat?
Ben: İyi n’ olsun iş güç işte.
Avukat: Onun dışında?
Ben: Pek bir şey yok.
Avukat: Hala değişmedim diyorsun yani.
Ben: Ne konuda?
Avukat: Tuba dışında kimlerle görüşüyorsun?
Ben: Tuba’ yla bile görüşemiyorum. O da İzmir’ e taşınacak galiba.
Avukat: Depresyona girmiş gibisin.
Ben: Bilmem.
Avukat: Erkek arkadaşın da yok hala?
Ben: Kim n’apsın beni.
Avukat: (güldü) Bir ev arkadaşı edinmeyi düşünmüyor musun?
Ben: Asla.
Avukat: Yeni iş yerinde ki arkadaşlarınla iş harici neler yapıyorsunuz?
Ben: Hiçbir şey.
Avukat: Ben sana birkaç bir şey söyleyeyim ama alınma. Melankoliksin bir kere ama dozunu aşmışsın. İnsanlardan korkuyorsun ve kendini kapatıyorsun. Ayrıca ilişkilere karşı da fobin oluşmuş. Eğer bunları kabul edebiliyorsan sana yardımcı olurum, tavsiyelerde bulunurum.
Ben: Katılmıyorum size.
Avukat: Evet değişmemişsin.
Ben: (güldüm)

Hep insanların çok acayip olduklarını söyledim durdum. Bu kadar diyalog, bu kadar paylaşım, bu kadar bir araya gelme.. Hep saçma geldi. Sonra hayır efendim saçmalayan sensin dedim kendi kendime. Yalnızlığa aşık olduğum sürece mutsuz olacaktım. Korkaklığım ve cesaretsizliğim beni yalnız ölmeye mahkum edecek.. Zırvaladım durdum işte. Sonra yine baktım etrafıma ve iyi böyle dedim. İnsanlar hala çok acayip benim için.

Amaç: Kesinlikle kafa karıştırmak değil.
Araç: Alkol.
Teşekkür: Kendimi lüzumsuzca açtığım 3. insansın ve benimle uğraştığın için (olumlu birşeyler söylemeye çalışıyorum) ayrıca teşekkür ederim.
Sonuç: Hala mutsuzum.
Not: Son mektuptur, cevap gerektirmez.

Mutlu ol !

                                                                                                                                                  Damla