12 Şubat 2009 Perşembe

atlıkarınca


büyümesek ne vardı !

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Hayat bir lunaparkta ki dönmedolap gibi..bazen yükseliyoruz bazen alçalıyoruz..başımız dönüyor görmüyoruz olup biteni, bizimle düşüp bizimle gözyüzüne yaklaşanı..insan hep imkansızı istiyor yetinemiyoruz elimizdekilerle ve unutuyoruz ömür dediğimiz zamanın bu hayatla sınırlı olmadığını.ödeyeceğimiz bedelleri her kırdığımız kalbinz her açtığımız yaranın hesabını..pişman oluyoruz yaşadıklarımızdan keşke diyoruz...