imdat !

Baktım önce kim nedir, ne kimdir diye,
Tanıyamadım.
Sordum sonra önce merakla sonra alışkanlıktan,
Aldırmadım.
Kaldım bir süre yanlarında hani kibarlıktan,
Alışamadım.
Kaçtım ardından evet yalnızlık güzel diye,
Avumanadım.
Okudum ezberledim anlattım bi de bilir gibi,
Anlayamadım.
Saldım sonra bu da neymiş diye,
Tutunamadım.
Vurdum sonra kendimi boş dedikleri ki bence gayet hoş işlere,
Saklanamadım.
Yalanlar söyledim, mutluluk maskesiyle rol yaptım,
Tanınamadım.
Küfürler savurdum, hiç de sevmememe rağmen,
Tatmin olamadım.
Açtım perdemi gün ışığı istedim,
Bulamadım.
Koştum kilometrelerce ölesiye
Yorulamadım.
Sevdim, çok sevsin beni diye,
Kavuşamadım.
Küstüm hepten çeksin gitsin diye,
Unutamadım.
Yatağıma dinlenmek üzere yatıp düşüncelerle nefes nefese kalıyorum..

İmdat deliriyorum…