sıradanmış...

Baharı sevmez ama yine de nerde kaldı diye hayıflanırmış.
Her mevsim bir pantolon alıp,
Tüm tshortlerini nasıl olcak diye denermiş.
Ah yine de aynı pantolon ve tsortten vazgeçemezmiş.
Deli diye parmakla gösterilen o iken,
Akıllı diye parmakla gösteren hep oymuş.
Her banyodan sonra bornozuyla yatağında öylece kurumayı beklermiş,
Saçlarınıysa yanana kadar kuruturmuş.
Otobüste hep ayakta kalırmış,
Oturduğundaysa içi geçer, başını cama vururmuş.
Şarkı sözlerini okumak ister şiir gibi,
Ama her defasında melodisini de eklermiş istemsiz.
Saçlarını ayda yılda bir kestirir,
Alışana kadar aynalara bakamazmış,
Eh hiç de alışamazmış.
Kendisine de yabancıymış anlayacağınız..
Canı sıkıldıkça telefon rehberinden birkaç isim silermiş.
İnsanların kitaplarının arasına notlar yazarmış,
Ve kimse onun olduğunu tahmin edemezmiş.
Bugünlerde dikiş tutturamaz oldu,
Bir gün gereksiz bir neşe hezeyanı içindeyken,
Bir gün kendini odasına kilitleycek kadar depresif ruh halinde..
Dışarı çıkmak için hazırlanır,
Sonrasında vazgeçer tekrar eşoflamlarına bürünürmüş,
Çoğu zaman otobüs durağından eve dönermiş.
Kendini dışarı çıkmaya hazır hissetmek olur muymuş?
Olurmuş işte hergün yoklarmış kendini hazır mıyım diye.
Hiçkimseyle anlaşamazmış,
Mış gibi yapmak kolayına kaçar
Benliğini kimseye çaktırmazmış.
Kuklaları olsun istiyormuş,
Ellerinde hayat bulsun..
Ve bir de…